…zijn ook maar mensen!

We zijn in Limburg heel trots op onze hechte gemeenschappen. En terecht. In dorpen kennen mensen elkaar nog. Ook de steden zijn opgedeeld in wijken, waardoor het leven overzichtelijk blijft. Dat is mooi, maar heeft ook een nadeel. ‘We’ denken al heel gauw dat ‘ze’ uit het andere dorp of de andere wijk anders zijn. Dat is natuurlijk niet zo. We zijn allemaal mensen en allemaal kinderen van dezelfde God.
Zeker in de Kerk is het goed om daar eens bij stil te staan, nu we in een beweging zitten waarin parochies veel meer gaan samenwerken en zelfs samengevoegd worden. De geloofsgemeenschap is kleiner geworden. Dat is niet leuk, maar het is nu eenmaal niet anders. Misschien verandert het ooit weer. Maar op dit moment moeten we roeien met de riemen die we hebben en samen sta je sterker. Daarom heeft het bisdom alle parochies opgeroepen om voor het einde van dit jaar officiële federaties te vormen. Dat is een hechte vorm van samenwerking, waarbij niet alleen de pastoor wordt gedeeld of de mistijden op elkaar worden afgestemd, maar waarbij gemeenschappen echt naar elkaar toegroeien tot een nieuwe parochie, met één kerkbestuur, één administratie en vrijwilligersgroepen die elkaar kennen en gezamenlijk de schouders eronder zetten en de verschillende kerken in de federatie draaiende houden.
Er zijn al heel wat parochies in Limburg waar dit met succes gebeurt en waar ze ontdekt hebben dat ‘die van daarachter’ ook maar heel gewone mensen zijn. Ook onze parochies gaan deel uit maken van een federatie. In de komende tijd houden wij u op de hoogte. Lees verder ->

Mevr. Jessie Bleeser heeft onlangs te kennen gegeven te moeten stoppen met haar activiteiten in ons parochiezaaltje, vanwege gezondheidsproblemen. Sinds de opening van het zaaltje, ruim 30 jaar geleden, was zij een vertrouwd gezicht voor de vele bezoekers. Van afspraken maken tot inkopen doen en aanwezig zijn om bezoekers ten dienste te zijn… Jessie was er gewoon! Zo heeft zij de fundamenten gelegd voor een plaats waar menige Gulpenaar zich ‘thuis’ voelt. Lees verder ->

Afgelopen week nam mevrouw Bormans afscheid van het Maria Comité als secretaris en penningmeester. Zij heeft haar vrijwillige taken sinds 1989 gedaan, dus ruim 32 jaar. Onze hartelijke dank gaat uit naar het vele werk dat zij in deze jaren gedaan heeft voor het behoud en onderhoud van het Mariabeeld op de Gulperberg, samen met veel andere leden en vrijwilligers van het Comité. Op 1 mei jongstleden werd nog bij het beeld de H. Mis gevierd, bij het begin van de meimaand, bij uitstek Mariamaand. Lees verder ->

Vanaf aankomend weekend, zaterdag 1 mei, is het niet meer nodig om van te voren aangemeld te zijn voor deelname aan de H. Mis.

Andere covid-19 regels en gewoontes blijven nog wel in stand, zoals het houden van afstand en het dragen van een mondkapje totdat U op uw plaats bent. Lees verder ->

De afgelopen vastentijd, bijzonder de laatste dagen in de Goede Week, kenmerkte de liturgie zich door de stilte. Stil staan bij het lijden van de Heer, stil staan ook bij ons eigen leven. Hetgeen we de afgelopen week hebben herdacht, is hetgeen de hele heilsgeschiedenis van de mens bepaald heeft. Pas afgelopen nacht, vol vreugde klonk de jubelzang, klonken weer eens de eerste alleluia’s. Lees verder ->

Zaterdag 27 maart:
17.30: Wijlre – Palmwijding
19.00: Gulpen – Palmwijding

Zondag 28 maart:
09.30: Wijlre – Palmwijding
11.00: Gulpen – Palmwijding

Maandag 28 maart:
19.00: Gulpen – Boeteviering

Donderdag 1 april:
19.00: Gulpen – Viering van de Instelling van de Eucharistie Lees verder ->

Menig kunstenaar heeft zich in de afgelopen eeuwen een beeld gevormd van deze gebeurtenis aan de poort van Jerusalem. Op vele plaatsen zien we veelkleurige schilderingen, met vooral contrasten en tegenstellingen. Want, wat een feestelijke intocht moet voorstellen is vooral het begin van een lijdensweg. Zijn ontvangst als koning, zittend op de rug van een ezel: het dier van de bescheidenheid en van de armen. Lees verder ->

Ieder van ons zal, ongetwijfeld, in het leven wel ergens naar streven. We hopen iets ‘te bereiken’! Een goede prestatie, carrière, enz… Van nature wil de mens er bij horen, iets betekenen. Maar we weten allemaal dat dit veel inzet vraagt, vaak afzien! Hoeveel moeite doen sporters niet om die prijs te behalen? Hoeveel tijd besteden leerlingen niet om hun studies te succesvol af te ronden?
Maar al die successen, zijn geen garantie voor de toekomst. We zullen moeten blijven strijden, want iedere dag opnieuw worden u en ik geconfronteerd met de harde werkelijkheid. Zozeer dat menigeen de moed verliest of z’n heil gaat zoeken op alternatieve wegen.

Op onze weg naar Pasen zijn we al heel eind gekomen. Maar we zijn er nog niet. Ook nu wordt nog doorzettingsvermogen gevraagd. De lezingen van deze dag spreken over Gods verbond met Zijn volk, nl. Hij zal een God voor hun zijn, op ieder moment. Zelfs op het moment dat dit volk het verbond overtreedt of verbreekt. En het resultaat van dit verbond van Gods liefde: de verheerlijking. Het woord verbond is niet iets wat we kunnen vergelijken met een contract, met een handtekening. Een verbond is een woord, gegeven met je hart, voor altijd! Ook al kost dat heel wat. En om dat verbond gestand te doen, weten we hoeveel Hij heeft moeten doorstaan.
“Als de graankorrel niet in de aarde valt…”. Zijn eigen leven heeft Hij voor ons gegeven.
We staan aan de vooravond van Pasen. Pasen is juist die heerlijkheid waarover het evangelie van vandaag spreekt. Je zou bijna kunnen spreken van een grote finale waar wij als christenen allen naar toe leven. Maar, we weten dat we, voordat we Pasen bereiken, eerst door Goede Vrijdag heen moeten. Wat mag de liturgie van deze dag voor u en voor mij toch een bemoediging zijn. Wie wij ook zijn, toch blijf God trouw aan Zijn verbond. Ook met ons. Lees verder ->