In september mochten we met een groep pelgrims door het Heilige Land trekken. Van Hebron tot Jeruzalem, oftewel, van de Aartsvaders tot aan de Verrijzenis van Jezus. Duizenden jaren heilsgeschiedenis, hoe God met Zijn mensen optrekt, mochten we beleven. Over wegen van eeuwenoude geschiedenis mogen wandelen en ons geloof vieren op plaatsen waar dit geloof eens voorgoed gevestigd werd.
Van over heel de wereld komen mensen naar deze plaatsen. Als pelgrims onderweg. Hoezeer de talen verschillend zijn, er is maar een taal die mensen samenbrengt: van Gods liefde en barmhartigheid.
In het land waar de “Koning van de vrede” werd geboren, maar waar vrede nog ver weg is! Een metershoge betonnen muur laat zien dat vrede en eenheid (nog) ver weg is. Maar de vele tekeningen op dezelfde muur verraden het lijden van mensen en hoezeer zij verlangen naar vrede.
Een van de vele tekeningen is bijgevoegde icoon “Moeder van de Kerk”. Een afbeelding van Maria, zonder haar kind Jezus, die een traan afveegt. Deze staat afgebeeld op de scheidingsmuur tussen Bethlehem en Jeruzalem. Deze icoon staat ongetwijfeld voor de vele tranen die mensen moeten laten vanwege het lijden aan beide kanten van de muur. De schilder nodigt ons uit om ook naar Maria, onze hemelse Moeder te gaan, opdat zij onze voorspreekster mag zijn bij God. Zij heeft immers meegewerkt aan Gods heilsplan. Dit heil is Gods vrede en gerechtigheid bestemd voor Zijn kinderen.
Een uitzonderlijke reis… die verder gaat. Want iedere dag worden ook wij, Gods kinderen, uitgenodigd om dit plan van vrede uit te dragen. Maria wijst ons de weg!
P. Bronneberg, pastoor