In het parochieblad van juni en op deze website heeft U kunnen lezen dat alle parochies in ons bisdom voor een proces staan van herstructureren. Met de treffende titel “Die van daarachter zijn ook maar mensen” werd al duidelijk gemaakt dat zo’n proces niet vanzelfsprekend is. Onwetendheid, emoties, angsten of vragen, zijn maar enkele vormen van weerstand.
Je zou bijna kunnen zeggen dat zo’n proces het beeld is van de levensweg van iedere mens. Vriendelijk zijn is niet zo moeilijk. Sterker nog, de meeste mensen zijn vriendelijk voor elkaar! Maar als mensen bakenen we de grenzen van vriendelijkheid af. Zolang je “één van ons” bent, goed verzorgd uitziet en geen moeilijke vragen stelt, dan is alles in orde.
Maar als je door handicap of ouderdomstraagheid de boel ophoudt, als je anders bent of handelt dan de gangbare medeburger, dan wordt het allemaal wat moeilijker om vriendelijk te zijn! Zoals mij iemand onlangs zei: “het lijkt erop dat het dan minder aaibare mensen zijn!”
De komende tijd zal ons de noodzaak tot samenwerken nog duidelijker worden. De vitaliteit van onze gemeenschap in de ‘post-corona’ periode en het vertrek van enkele priesters uit de omgeving brengen de herstructurering heel dichtbij. Vriendelijkheid maakt de bereidheid tot samenwerking alvast een stuk draaglijker.
Misschien kunnen we beginnen met een glimlach en een vriendelijk woord voor iedereen die we op deze weg tegenkomen. Aaibaar of niet! God laat immers de zon schijnen voor iedereen! Het eerste resultaat hebben we dan al binnen: de weg zal dan minder zwaar zijn!
P. Bronneberg, pastoor-deken