Met Beloken Pasen 24 april 2022 hoopt Vins Siju Bysingh (roepnaam: Siju), geboren en getogen in het plaatsje Kanyakumari, de priesterwijding te ontvangen in de kathedraal van het bisdom Kottar in het zuidelijkste puntje van India. Zijn droom, of beter nog de vurigste wensdroom van zijn moeder, gaat dan in vervulling. Die conclusie vergt enige uitleg. De nu 32-jarige Siju: “Ik groeide op in een gezin van 6 kinderen. Naast mij waren dat nog vier broers en één zus. Ik was de jongste van het stel. Mijn moeder is zeer gelovig, voedde ons gezin erg christelijk op met frequente kerkbezoeken, dagelijkse gebeden en niet te vergeten elke avond het gezamenlijk bidden van het rozenhoedje. Zij maakte er geen geheim van dat ze vurig hoopte dat één van haar zonen de priesteropleiding zou gaan volgen en voltooien.”
Iedereen keek en wees in dat verband richting de oudsten van het gezin. Die waren al uiterst vroom, kerkten graag en zetten als misdienaar hun beste beentje voor. Negatieve uitschieter vormde echter Siju. “Ik had een bloedhekel aan kerkbezoek en verzon de meest uiteenlopende leugentjes om toch maar alstublieft niet ter kerke te hoeven gaan. Buikpijn en hoofdpijn waren de meest gebezigde smoesjes om thuis die tijd te mogen doorbrengen. Moest ik toch mee, bracht ik de tijd wel buiten de kerkdeuren door”, trekt Siju het boetekleed aan. De moeder van Siju zag vervolgens met lede ogen aan, hoe haar vier oudste jongens uiteindelijk vielen voor de charmes van mooie meisjes, het priesterschap links lieten liggen en een gezin stichtten.
Iedereen in haar omgeving wist dat haar priesterzoondroom nu definitief ten einde was. Alleen de buurman van de familie zag nog een lichtpuntje: Siju! Die toespeling werkte op de lachspieren van alle ingewijden. Maar zie: Gods wegen blijken inderdaad ondoorgrondelijk, want wat gebeurt er? Siju komt moeder op 17-jarig leeftijd vertellen dat hij priester wil worden!
Siju: “Ik had in die tijd de Middelbare School verlaten en vroeg me af: Wat nu? Toen passeerde ook het priester-scenario de revue en ik dacht: waarom zou ik dat niet kiezen?” Siju legde zijn verlangens openhartig bij zijn moeder neer. Gelovig en bijbelvast als moeder is, citeert zij acuut evangelist Marcus (12,10) waarin letterlijk staat: ‘De steen die de bouwers afkeuren, is de hoeksteen geworden.’ In de visie van moeder is Siju dus die hoeksteen geworden. Een virtueel sprookje lijkt voor haar alsnog werkelijkheid te worden. Welgemoed meldt Siju zich op het Klein Seminarie in zijn bisdom. Zijn eerste jaar aldaar wordt bepaald geen succes. Siju: “Het was voor mij een vreselijke tijd. Ik leed onder heimwee, maar wilde moeders droom niet verstoren en beet door.”
Siju overleefde dat moeilijke openingsjaar, maar bleek geen hoogvlieger op studiegebied. Vol vertrouwen ging hij fase 2 in, waarbij de studieprestaties andermaal niet optimaal bleken. Na drie studiejaren haalde hij niet het vereiste einddoel en stond hij gereed om de handdoek in de spreekwoordelijke ring te gooien. Nu weet men in zijn streek het handhaven van oude tradities en kerkelijke feesten bijzonder goed in ere te houden. Op het moment dat Siju op het punt staat het seminarie te verlaten, wordt er nog het jaarlijkse ‘pastoor van Ars-feest’ gehouden. Daarbij wordt het leven van de heilig verklaarde en in India populaire pastoor van Ars in volle glorie en voor een groot publiek nagespeeld. Siju wordt gevraagd om die rol voor zijn rekening te nemen. Daar heeft hij als vertrekkend seminarist echter geen trek in, maar als iedereen die rol aan zich voorbij laat gaan, oefent de leiding van het seminarie druk op hem uit het toch als een soort afscheidsgeschenk te doen. Siju gaat overstag en dat heeft hij geweten. Siju:: “Ik moet indruk met mijn rol hebben gemaakt, want op slag werd ik tot in de verre omgeving herkend en omgedoopt tot ‘pastoor van Ars’! Die erenaam bereikt ook de directie van het seminarie en vanuit die hoek wordt vervolgens druk op hem uitgeoefend om het stoppen met de priesteropleiding nog eens te heroverwegen. En ja, Siju herroept zijn beslissing!
De volgende miraculeuze wending in zijn leven brengt bisschop Wiertz in 2013 te weeg, bij zijn bezoek aan het bisdom van Siju. Hij zoekt in dat bisdom naar priesterstudenten voor zijn bisdom Roermond. Dat willen meestal wel alle priesterstudenten, maar die eer valt meestal alleen de allerbeste studenten ten deel. Tot die categorie behoort Siju helaas niet. Twee medestudenten werden de gelukkigen. Vlak voor hun vertrek werd het bisdom van Siju echter in tweeën gesplitst en die uitverkoren Nederland-gangers behoorden nu tot een ander bisdom. De bisschop van Siju wilde zijn belofte aan bisschop Wiertz gestand doen en toch 2 studenten sturen. En jawel, Siju viel nu wel in de ‘prijzen’!
In 2015 arriveert hij op het seminarie in Rolduc. Niet direct een schot in de roos. “Ik voelde me aanvankelijk doodongelukkig. Andere taal, klimaat, eten en cultuur! Het was wennen aan de lopende band. Na 4 maanden stapte mijn collega al op het vliegtuig naar India terug en bood me aan om mee te reizen. Toch heb ik doorgezet, en moeders droom altijd als stimulans voor ogen gehouden”, kijkt Siju op die moeilijke beginperiode terug.
Voor de definitieve verwezenlijking van die droom gaat hij in april 2022 terug naar zijn roots. Hij komt daar dan letterlijk en figuurlijk in een warm bad terecht, want in zijn streek kerkt onder tropische omstandigheden nog ruim 90% van de bevolking. Siju vertelt enthousiast hoe het vissersrijke zuiden van India in de achttiende eeuw is gekerstend met de steun van ex-hindoe en koningsdienaar Pillai (na bekering omgedoopt tot Lazarus). Pillai knoopte, tegen de wil van de hindoekoning in, nauwe banden aan met de Nederlandse missionarissen en verspreidde daarmee het geloof onder de vissers (en dus ook de voorouders van Siju) in het kustrijke India. Laurentius moest die switch uiteindelijk met de martelaarsdood betalen, want de hindoekoning pruimde dat niet. Toeval of niet, Siju wordt 24 april tot priester gewijd en Laurentius wordt drie weken later op 15 mei 2022 in Rome heilig verklaard. Bescheiden als Siju is, hoopt hij een klein beetje in zijn voetsporen te mogen treden en in Nederland de helpende hand te bieden op de weg van vrede, saamhorigheid en verdraagzaamheid. Zijn volledige naam is illustratief voor die intentie. Vins (=christelijke naam), Siju (=hindoe naam) Bysingh (=Shiks naam). Dat zijn 3 verschillende geloven die in India broederlijk naast elkaar leven en zelfs religieuze feesten samen vieren. In het bisdom van Siju zijn daar ook nog eens de moslims bij betrokken. Wat zou het mooi zijn die sfeer wereldwijd te kunnen creëren. Siju’s toekomstdroom? Siju: “Laat ik eerst maar eens proberen in de parochies Eys, Nijswiller en Wahlwiller te integreren, vooral met jongeren in contact te komen en te ervaren wat er onder hen leeft’ schetst Siju zijn toekomstvisie als kapelaan in die kerkdorpen.
Door Leo Jaspers
Geef een reactie