Velen onder ons zullen zich de conference van Toon Hermans wel kunnen herinneren, over de goochelaar wiens act niet lijkt te lukken. De ‘truc met de duif’ gaat niet zoals bedoeld. Uiteindelijk moet de goochelaar toegeven: “de duif is dood, meneer”! De duif had te lang opgesloten gezeten. “Duiven moeten fladderen, meneer”, dan kunnen ze leven.
Terugdenkend aan deze act zie ik de vergelijking met Pinksteren en een hoog catechetisch gehalte. Al zal dit niet meteen de bedoeling zijn geweest van Toon Hermans! Het mag ons aanzetten tot nadenken over de ‘heilige Geest’ (zo vaak afgebeeld als een duif) in ons leven…
In de Bijbel lezen we vaak hoe Gods Geest een kracht is. Jezus zelf werd ‘vervuld van de heilige Geest’ bij het doopsel, waardoor Hij de Blijde Boodschap kon verkondigen in woord en daad. Ook de apostelen ontvingen de heilige Geest met Pinksteren, waardoor ze uit hun isolement durfden te stappen en de vrijheid te ervaren om te spreken over de verrezen Heer. Om te doen zoals Jezus deed!
Wij vieren binnenkort het Hoogfeest van Pinksteren. Door ons doopsel en vormsel werden ook wij eens ‘vervuld van de heilige Geest’. Het is dus een moment om stil te staan en ons af te vragen hoe wij die heilige Geest nog ervaren. Is de ‘duif’ dood in ons leven of fladdert ze nog rond? Moge het Pinksterfeest ons geloof aanwakkeren opdat wij opgewekte gelovigen mogen zijn. We belijden immers een blij geloof! Geloof dat Jezus leeft, ook in ons!
P. Bronneberg, pastoor-deken