De dagen zijn korter en de nachten langer. We zoeken de gezelligheid en de warmte op van de brandende kaarsen en het licht van ons huis.
Christenen maken deze periode een “Adventskrans”: een krans van groene takken, evt. voorzien van rode linten en 4 kaarsen. We zien de komende 4 weken uit naar Kerstmis. Iedere week steekt men een van de kaarsen op de krans aan.
Advent: wachten op de komst van onze Heer. Maar wachten is niet de sterkste kant van de mens, in een maatschappij waar alles snel en overvloedig moet zijn. Daarom mag de Advent voor ieder van ons ook een leerzame periode zijn.
Dit wachten is immers niet zoals het wachten op een trein die enkele ogenblikken vertraagd is, waardoor we ons ergeren, onrustig raken. Het is ook niet ongeduldig wachten bij het uitpakken van een cadeau. We weten immers al lang wat er komt en wanneer. Kerstmis komt nooit onverwacht!
Advent is veeleer een wachten, wetend dat er iets moet gebeuren! Oog krijgen voor mensen en dingen waar we anders aan voorbijgaan. Dan zijn we met Kerstmis klaar, als God zo dicht bij de mensen wil komen.
Groene takken, rood lint hebben we daarvoor nodig: om de hoop en de liefde levend te houden! Om het licht in ons te wekken en te laten groeien. Elke week een lichtje meer! Als voorbeeld wordt ons Maria voorgehouden: open en beschikbaar, niet ongeduldig maar meewerkend aan het plan van God.
Ik wens u een Advent toe waarin we mogen groeien op deze weg.
P. Bronneberg, pastoor-deken