In deze tijd van het jaar, als de natuur zich langzaamaan klaarmaakt voor de winter, ligt ook het kerkhof er stil en vredig bij. En elk graf op het kerkhof vertelt een eigen verhaal, alle dierbaren die er hun rust mogen vinden vormen samen een stille gemeenschap.
Een kaars wordt aangestoken bij een graf, we plaatsen bloemen bij onze dierbare en we denken terug aan wat deze voor ons betekend heeft en hoe we hem of haar in gedachten levend houden. De vlam van de kaars flakkert in de wind, een kleine maar standvastige lichtbron in de groeiende duisternis. Zo is ook het geloof van velen: soms wankel, soms klein, maar altijd brandend met de hoop op eeuwig leven. Allerheiligen en Allerzielen versmelten zo samen tot één groot feest van verbondenheid. De heiligen die geëerd worden en de dierbaren die herdacht worden, we staan stil bij hun levens en voelen ons verbonden, zelfs over de grens van de dood. Er is verdriet om het gemis, maar gelukkig is er de liefde die blijft, die liefde die ons met elkaar verbonden houdt. En bovenal is er hoop, hoop op een weerzien, hoop op eeuwige vrede in Gods aanwezigheid.
Deze hoop is wat Allerheiligen en Allerzielen ons bieden: dat de liefde sterker is dan de dood, dat elk leven betekenis heeft, en dat allen deel uitmaken van Gods grote plan. Deze dagen herinneren eraan dat niemand ooit echt alleen is, zelfs niet in de donkerste momenten. Er is een verbondenheid met een gemeenschap die zich uitstrekt tot in de eeuwigheid. Het is deze boodschap van hoop en eeuwige liefde die deze dagen zo waardevol maakt voor ons en die hoop mag ons sterken op onze eigen weg door het leven, op weg naar het eeuwige leven.
Pastoor
NB. In beide kerken is om 15.00 uur Allerzielen lof, aansluitend zegening van de graven
In Wijlre wordt de dienst wordt opgeluisterd door de harmonie.
In Gulpen zal zowel op het oude kerkhof als het gemeentelijke kerkhof de gravenzegening plaats vinden.