De Bronk kan dit jaar nog niet op de gebruikelijke manier plaatsvinden, maar de ruimere regels maken het wel mogelijk om op zondag 4 juli de H. Mis te vieren op de Gulperberg bij het Mariabeeld. Deze zal zijn om 11.00 uur, gevolgd door uitstelling en aanbidding van het Allerheiligste.

U mag op eigen gelegenheid naar het Mariabeeld komen, we gaan niet in plechtige optocht naar de Gulperberg.

U bent allen van harte welkom!
Het kerkbestuur van Gulpen

De een gaat …. de ander komt.

Afgelopen jaar hebben we Jean Leonard Ratokiniana uit Madagaskar als stagiair mogen begroeten in onze parochies. Velen hebben hem ontmoet in de vieringen of bij andere activiteiten binnen de parochie. In korte tijd heeft hij daadwerkelijk een bijzonder plekje verworven in onze gemeenschap. Hij is nu aangekomen aan het einde van zijn studieperiode.
In zijn gemeenschap is het gebruikelijk dat de studenten aansluitend een periode van minimaal 2 jaar elders in parochies gaan werken. Daarom heeft Jean Leonard afscheid genomen van onze parochies en zal binnenkort beginnen aan zijn “itinerantie”. Wij willen hem bedanken voor zijn periode hier en veel zegen toewensen op zijn verdere weg naar het priesterschap.
Met grote vreugde mogen we ook komend jaar een nieuwe stagiair begroeten en helpen op zijn weg naar het priesterschap: Stephano uit Italië. Binnenkort zal hij zich voorstellen. We heten hem van harte welkom in onze gemeenschap en wensen hem veel succes!

Op zondag 30 mei trok de rondgang door de straten van Wijlre. Aangezien het houden van een processie nog niet kon binnen de huidige corona regels, hebben we voor een rondgang met het Allerheiligste gekozen.

Burgemeester Ramaekers bracht ons op het idee om ook de schutterij en de harmonie te vragen om deel te nemen. Tijdens ons telefoongesprek over de toestemming om de rondgang te houden, wees ze er op dat de versoepelingen misschien meer mogelijk maakten. De drumband van Schutterij St. Maternus en de muzikanten van harmonie St. Gertrudis hebben hun muzikale medewerking verleend. De schutterij trok vooruit waar de rondgang kwam en de harmonie ontving de groep aan de kerk met processiemarsen.

Het was een zonnige morgen: niet alleen letterlijk door het mooie weer maar ook figuurlijk in de harten van de mensen waar we voorbij trokken. Samen hebben we gezongen en gebeden en geprobeerd om elkaar nabij te zijn. We weten ons daarbij door Hem gezegend.

…zijn ook maar mensen!

We zijn in Limburg heel trots op onze hechte gemeenschappen. En terecht. In dorpen kennen mensen elkaar nog. Ook de steden zijn opgedeeld in wijken, waardoor het leven overzichtelijk blijft. Dat is mooi, maar heeft ook een nadeel. ‘We’ denken al heel gauw dat ‘ze’ uit het andere dorp of de andere wijk anders zijn. Dat is natuurlijk niet zo. We zijn allemaal mensen en allemaal kinderen van dezelfde God.
Zeker in de Kerk is het goed om daar eens bij stil te staan, nu we in een beweging zitten waarin parochies veel meer gaan samenwerken en zelfs samengevoegd worden. De geloofsgemeenschap is kleiner geworden. Dat is niet leuk, maar het is nu eenmaal niet anders. Misschien verandert het ooit weer. Maar op dit moment moeten we roeien met de riemen die we hebben en samen sta je sterker. Daarom heeft het bisdom alle parochies opgeroepen om voor het einde van dit jaar officiële federaties te vormen. Dat is een hechte vorm van samenwerking, waarbij niet alleen de pastoor wordt gedeeld of de mistijden op elkaar worden afgestemd, maar waarbij gemeenschappen echt naar elkaar toegroeien tot een nieuwe parochie, met één kerkbestuur, één administratie en vrijwilligersgroepen die elkaar kennen en gezamenlijk de schouders eronder zetten en de verschillende kerken in de federatie draaiende houden.
Er zijn al heel wat parochies in Limburg waar dit met succes gebeurt en waar ze ontdekt hebben dat ‘die van daarachter’ ook maar heel gewone mensen zijn. Ook onze parochies gaan deel uit maken van een federatie. In de komende tijd houden wij u op de hoogte.

Mevr. Jessie Bleeser heeft onlangs te kennen gegeven te moeten stoppen met haar activiteiten in ons parochiezaaltje, vanwege gezondheidsproblemen. Sinds de opening van het zaaltje, ruim 30 jaar geleden, was zij een vertrouwd gezicht voor de vele bezoekers. Van afspraken maken tot inkopen doen en aanwezig zijn om bezoekers ten dienste te zijn… Jessie was er gewoon! Zo heeft zij de fundamenten gelegd voor een plaats waar menige Gulpenaar zich ‘thuis’ voelt.

Het kerkbestuur van Gulpen wil dan ook haar grote dankbaarheid en waardering uitspreken, namens de parochiegemeenschap. Het moge duidelijk zijn dat Jessie door menigeen gemist zal worden, maar ongetwijfeld zal dit wederzijds zijn.

Jessie, nogmaals bedankt! Het ga je goed!

Even dankbaar is het kerkbestuur te kunnen melden dat men spoedig geslaagd is in het vinden van een opvolgster, in de persoon van mevr. F. Steins. Zo blijft ons parochiezaaltje een plek om elkaar te ontmoeten. We wensen mevr. Steins veel succes toe!

Afgelopen week nam mevrouw Bormans afscheid van het Maria Comité als secretaris en penningmeester. Zij heeft haar vrijwillige taken sinds 1989 gedaan, dus ruim 32 jaar. Onze hartelijke dank gaat uit naar het vele werk dat zij in deze jaren gedaan heeft voor het behoud en onderhoud van het Mariabeeld op de Gulperberg, samen met veel andere leden en vrijwilligers van het Comité. Op 1 mei jongstleden werd nog bij het beeld de H. Mis gevierd, bij het begin van de meimaand, bij uitstek Mariamaand.

Vanaf aankomend weekend, zaterdag 1 mei, is het niet meer nodig om van te voren aangemeld te zijn voor deelname aan de H. Mis.

Andere covid-19 regels en gewoontes blijven nog wel in stand, zoals het houden van afstand en het dragen van een mondkapje totdat U op uw plaats bent.

De afgelopen vastentijd, bijzonder de laatste dagen in de Goede Week, kenmerkte de liturgie zich door de stilte. Stil staan bij het lijden van de Heer, stil staan ook bij ons eigen leven. Hetgeen we de afgelopen week hebben herdacht, is hetgeen de hele heilsgeschiedenis van de mens bepaald heeft. Pas afgelopen nacht, vol vreugde klonk de jubelzang, klonken weer eens de eerste alleluia’s.

Het is een traditie in de Joodse gemeenschap, dat wanneer iemand gestorven is, familie en vrienden in stilte bij de nabestaanden in huis zitten om rouw en medeleven uit te drukken. Woorden heffen het verdriet niet op of nemen het gemis niet weg, maar de aanwezigheid, de nabijheid is voldoende.

Zo kunnen we ons voorstellen hoe men bij elkaar gezeten heeft daar in Jeruzalem! Niet voor niets dat de kerk Paaszaterdag ook wel ‘Stille Zaterdag’ noemt.
Totdat Maria Magdalena, in alle vroegte – want het was nog donker – besluit om naar het graf te gaan. Ook Petrus en Johannes gaan in ‘stilte’ naar het graf. We hoorden: “hij zag en geloofde”.

Stilte is in onze dagen vaak ver te zoeken. Sterker nog, we hebben er vaak moeite mee. Ook dit Paasweekend is er veel lawaai, op straat, praten, muziek, facebook, enzovoort – en vaak nog veel door elkaar. We houden ons veel liever bezig, want van stilte worden we onrustig. Terwijl we ook weten dat we de stilte nodig hebben: om eens na te denken over hetgeen je overkomt en diep raakt.

Het is de stilte die de leerlingen gebracht heeft tot geloof. Terwijl Jezus in hun midden was, terwijl ze bezig waren, konden ze niet tot geloof komen. Het sterven heeft hun geraakt en stil gemaakt. Nu pas kunnen ze zien en geloven. Nu pas dringt het wonder door, en kunnen ze verstaan dat Jezus niet bij de doden hoort, maar dat Hij leeft. Hun verdriet maakte plaats voor vreugde en hoop, waardoor ze gingen vertellen wat er was gebeurd.

Op Paasmorgen heeft Jezus de stilte doorbroken. Hij was er, met een woord van bemoediging, met een woord van vrede, met een opdracht om te geloven en het nieuws te verkondigen.

“Gaat aan de leerlingen zeggen: Hij leeft en Hij gaat u voor naar Galilea” hoorden we deze paasnacht. Een woord om allen die terneer geslagen zijn op te roepen om uit het gesloten Jeruzalem van verdriet te vertrekken en er op uit gaan om deze boodschap uit te dragen in vreugde en hoop.

Ook in onze dagen wachten velen op zulke woorden van hoop. Ieder van ons mag de angst en stilte doorbreken. Dat noemen we vandaag ‘perspectief’: ons leven is niet zinloos! Wat ons overkomt, lijden, zorgen of vreugde: Hij ziet ons en heeft voor ons het leven gewonnen.

Zulk een geloof en hoop wens ik u allen toe, dan zal het daadwerkelijk een Zalig Paasfeest voor ons en onze dierbaren zijn.

Lezingen van de dag:
Hand.10, 34a.37-43
1 Kor.5, 6b-8
Joh.20, 1-9